November is de maand van de blad(eren)campagne. De rode beuk, de eiken en de esdoorns geven het meeste en ook nog eens lastig te composteren blad. Dit jaar probeer ik het composteren te bevorderen (en te versnellen) door het blad op de grasvelden met de grasmaaier klein te maken. Een bijkomend voordeel is dat het gras/mos zo kort mogelijk is afgemaaid, opdat de bollen in het voorjaar zo fraai mogelijk uitkomen. 
In de zomermaanden (na de bloei) heb ik de rododendrons aan de straatzijde links een stukje teruggezet en daar heb ik vervolgens in september een aantal stekken van de hortensia's gepoot. 

Ze staan nu nog dicht op elkaar, maar waarschijnlijk overleven ze niet allemaal de winter en mocht dat toch het geval zijn, dan heb ik nog wel een plaatsje elders in de tuin.
In september heb ik ook de aardbeienplantjes verplaatst vanuit de moestuinbedden naar de bladspiegels rondom de fruitbomen. Tevens heb ik er wat teentjes knoflook bijgezet voor de knoflookoogst voor volgend jaar. De (geur van de) knoflook zou allerlei ongedierte moeten tegengaan. We zullen zien; baadt het niet het schaadt ook niet.

De skimmia's uit de witte border heb ik tegen het huis bij de andere skimmia's gezet. Er ontstaat nu een 'front' van skimmia's, hortensia's en mahoniestruiken. In de witte border is nu plaats voor twee laagstam kersenboompjes. Voor de bestuiving staan alle soorten kersen (sier, eetbaar, laag- en hoogstam nu mooi bij elkaar. De afgelopen week heb ik gewerkt aan het fatsoeneren/ terugzetten van de hulstbomen. Onder meer de sierkersen zouden nu meer lucht en licht moeten krijgen om verder uit te groeien. De woestenij is van bostuin tot parktuin geworden. Komend jaar zullen we zien of de ingrepen een succes zijn.

In de witte border is de eikenbladhortensia eindelijk aangeslagen (substantieel gaan groeien). Op de voorgrond (van de foto) staan sieruien, die pas in augustus gaan bloeien. Terwijl de bladeren van de hortensia al beginnen te verkleuren, bloeit hij nog dapper door met grote bloemtrossen. Helaas zijn de trossen bloempjes iets te zwaar voor de takken en hangen ze tot op de grond.

De herfstborder krijgt inmiddels steeds meer vorm. Op deze foto staan de asters nog niet in bloei, maar wel grappig zijn de zaailingen van de verbena (?) die door de sedum heenpiepen. 
De stekken van de vlinderstruiken zijn alle drie aangeslagen, hebben zelfs gebloeid. In oktober opnieuw stekken genomen en wanneer die aanslaan krijgen ze ook hun plaatje in de herfstborder. Wanneer de asters uitgebloeid en afgestorven zijn, knip ik ze tot de grond af, zodat er een winterbeeld van sedum en vlinderstuiken + de kale boompjes overblijft.