Wat ook leuk is, zijn Mirjam's probeersels met tulpen. Hier geflankeerd door vergeet-me -nietjes. Over de kleuren (van de tulpen) wordt nog nagedacht, maar voorlopig laten we de bollen maar eens een jaar overwinteren om te kijken wat er terugkomt.
En dan de bloeiende broccoli. Eigenlijk gewoon mislukt. De roosjes van de broccoli waren te klein om als voedsel te dienen en dus heb ik ze maar in bloei laten komen. En dat levert een overdaad aan bloemen op. Met 1 zakje zaad kun je met wat goede wil een complete border in de bloei zetten gedurende 3 tot 4 weken. En dat op een tijdstip dat er nog maar weinig planten in bloei staan.
Bovenstaande foto's zijn van medio juni. De lavendelstekjes van afgelopen jaar heb ik nu in bloei laten komen en de hommels en bijen vliegen af en aan. Hetzelfde geldt voor de schermbloemen (het soort ben ik even kwijt) die ik afgelopen herfst heb geplant in de 'witte border'.
Een witte pioenroos achter de anemoontjes en zijn roze zusje elders in de 'witte border' De anemonen zijn er vroeg bij dit jaar en de pioenrozen zijn er dit jaar voor het eerst bij. Voorgaande jaren gaven ze alleen maar blad; overigens wel fraai blad, verkleurend van rood naar groen. Onze zandgrond met gelukkig wel steeds meer humus is niet echt geschikt voor pioenrozen, maar ze stonden nu eenmaal in de tuin, toen we hier 4 jaar geden kwamen wonen en nu dus voor het eerst in bloei. Pioenrozen moet je niet verplanten, dus we laten ze maar gewoon staan, ook de roze.
Een veldje prikneuzen voor het hek, dat Roel en ik afgelopen winter hebben verplaatst. Prikneuzen zijn een van de favorieten van Mirjam, vooral in een grote groep bij elkaar. Gelukkig dat de prikneuzen zich goed uitzaaien in onze tuin.
Onze rozenhaag begint ook vorm te krijgen en de Guirlande d'amour overgroeit de rozenboog al heel aardig. Heel veel compost en de nodige hout as maken van twentse zandgrond toch een geschikte bodem voor rozen.